12 komentarzy
W języku angielskim użycie zaimków osobowych "he" i "she" oraz dzierżawczych "his" i "her" jest zarezerwowane do użycia wobec ludzi - w każdym razie z punktu widzenia gramatyki. Nam to ciężko zrozumieć, bo w języku polskim zaimki "jej" i "jego" mają zastosowanie również w stosunku do zwierząt czy przedmiotów czy obiektów nieożywionych, np:
- To jest drzewo, a to jego cień - "This is a tree, and this is its shadow" ("its", a nie "his")
- Tu jest pies, a tam jego jedzenie - "Here is a dog, and there is its food" ("its", a nie "his")
- Szkocja słynie jej zamkami - "Scotland is famous for its castles" ("its", a nie "her")
Zatem zdanie "The cat drinks his water" z punktu widzenia gramatyki należy rozumieć np. w taki sposób, że w poprzednim zdaniu była mowa powiedzmy o wodzie jakiegoś gospodarza, do której to wody określony kot się dostaje i ją wypija (zdanie jest w Simple Present, a więc chodzi o sytuację zdarzającą się regularnie)
Zaznaczam, że tu chodzi o gramatykę - ale tak właśnie uczy ten kurs. Natomiast w życiu codziennym w stosunku do zwierząt czasem używa się zaimków osobowych - jednak jest to swoista "antropomorfizacja", przy czym zwykle wiąże się to z wyrażeniem pewnych uczuć, które mogą być ciepłe (np. właścicielka pięknej perskiej kotki zapewne powie o niej "she" a nie "it", a o należącej do tej kotki poduszce powie "her", a nie "its" ) - lub wręcz przeciwnie (człowiek ugryziony przez psa może wściekle wykrzyknąć do właściciela tego psa "he has bitten me!" - zamiast poprawnego gramatycznie "it has bitten me!" ).
Następna trudność polega na tym, że język polski wymaga, by w określonych sytuacjach zaimek dzierżawczy "jego/jej" itp. zamienić na zaimek "swój/swoja" - za słownikiem PWN:
swój I - zaimek zastępujący w odpowiednich kontekstach inne zaimki dzierżawcze: mój, twój, nasz, wasz, jego, jej, ich, oznaczający, że to, co jest wyrażone przez rzeczownik, którego dotyczy, należy lub odnosi się odpowiednio:
- do mówiącego, np. "Spakowałam wszystkie swoje rzeczy.";
- do osoby, do której zwraca się mówiący, np. "Zabierz stąd swoje rzeczy.";
- do grupy osób, do której należy mówiący, np. "Wyłożyliśmy im swoje racje.";
- do grupy osób, w skład której wchodzi osoba, do której zwraca się mówiący, np. "Dlaczego nie mówiliście o swoich problemach?";
- albo do innych osób lub rzeczy, np. "Umówił się ze swoją dziewczyną".
Z tego względu w wielu zdaniach w tym kursie dotyczących np. zwierząt, angielskie "its" w języku polskim należy rozumieć jako "swój/swoja/swoje", np.:
- "The dog eats its dinner." - Pies je swój obiad.
- "The cat drinks its milk." - Kot pije swoje mleko.
- "The dog drinks its water." - Pies pije swoją wodę.
- 15
nie ja kot, nie on kot, tylko po prostu to jest kot, to = it, a odmiana /czyją wodę pije kot/ jest swoją = its
Czy zawsze przy rodzaju nijakim do czsownikow dodajemy "s" na koncu? Jak np. eats, drinks.
Ta aplikacja jest orawie idealna mowie prawie poniewaz mogli by podac reguly kiedy dac A an the your/you
Duolingo podaje bardzo uproszczony opis reguł stosowania przedimków "a/an" i "the" w wyjaśnieniach na stronie https://www.duolingo.com/skill/en/Basics-1 - ale to tylko podstawy. Stosowanie przedimków w j.angielskim jest o wiele bardziej skomplikowane i DL nie ma możliwości przedstawić tych zasad dokładnie.
W języku polskim w ogóle nie ma przedimków i dlatego ich wytłumaczenie bywa bardzo kłopotliwe. Bardzo wiele zależy od kontekstu w którym pojawia się zdanie. Ponieważ zdania w Duolingo są zwykle całkowicie oderwane od kontekstu - można je tłumaczyć na różne sposoby (co jest czasem ułatwieniem, bo dzięki temu różne odpowiedzi mogą być poprawne) - ale też jest utrudnieniem, bo często trudno zgadnąć dlaczego coś jest tak a nie inaczej...
Tak czy owak, zachęcam by poczytać na temat przedimków. Stosowanie przedimków w języku angielskim jest naprawdę trudne - choć to dość elementarna rzecz. Można opanować 80% przypadków stosunkowo łatwo - ale pozostałe 20% sprawi trudności nawet osobom dobrze znającym język angielski. Polecam np. :
Problem jest z językiem polskim, a nie z angielskim. Język polski wymaga, by w określonych sytuacjach zaimek dzierżawczy "mój/twój/jego/jej" itp. zamienić na zaimek "swój/swoja/swoje" - patrz słownik PWN. Więcej w wyjaśnieniu powyżej.
